ذکر کمالات و اسماء و صفات حسنی الهی به انگیزه خودستایی نیست، بلکه این ادعاهای

مبرهن و مستدل دعوت نامه های خدا به بندگان  سعادت طلب است که خدا،  چنین است

شما نیز این گونه باشید. این که ما را به خواندن دعای جوشن کبیر ترغیب کرده اند، مقصود

تلفظ محض و شمارش صرف نیست، بلکه غرض این است که آدمی با شمارش این اسماء و

صفات و آشنایی با مضمون و معنای آنها، خود را بسازد وبه آنها متخلق گردد. در واقع

دعای جوشن کبیر و مانند آن دعوت نامه ی حق تعالی است. کمالاتی که در زیارت نامه ها،

خطبه ها، نامه ها و روایات برای ائمه اطهار(علیه السلام) ذکر شده، ادعاهایی است که اولاً

برهانی و مستدل است؛ زیرا آن ذوات مقدس مظاهر کامل خدای سبحان هستند و هر کمالی

که خدا به صورت ذاتی و استقلالی دارد آنها به صورت عرضی و تبعی دارند و به لحاظ تمامیتشان

در مظهریت، در مرحله ای از کمال هستند که بالاتر از آن مقدور ممکنات نیست.

ثانیاً: همراه با دعوت است. بدین سان که به صورت صریح یا ضمنی گفته اند: ما در سایه ی

اطاعت و بندگی خدا به افق اعلای کمالات دست یافتیم. شما نیز اگر دنبال کمال هستید باید

از ما تبعیت کنید تا هر کدام در حد مناسب خود کامل شوید.

پیروی رســـول حــــــق دوستـــی حــــق آورد           

                                        پیروی رســول کن، دوستی خـــدا طلب

شرع، سفینه ی نجات، آل رسول، ناخداست           

                                       ساکن این سفینه شو دامن ناخدا طلب

بنابراین، زیارت نامه نشانی بزرگ راه کمال است که انسان به کجا می تواند برسد و راه رسیدن

به آن بزرگراه چیست؟ تعبیرات فراوانی در زیارت نامه ها وجود دارد که مبین این مدعاست، مانند

اعلام التقی،منارالهدی،العروة الوثقی، نوره، برهانه، صراطه، مصابیح الدّجی،ائمه الهدی و...[1]

آنچه در بیان بلند هادی امت(علیه السلام) آمده هدایت امت به بخشی از کمالات آن انوار پاک

است وگرنه فضایل آن ذوات مقدس بیش از این هاست.[2]