می گم سبک زندگی زهرا این چنین بود، پیامبر مهربان این گونه زندگی می کرد، می گوید زهرا ، زهرا بود . پیامبر ، پیامبر بود . اونها کجا و ما کجا .کار پاکان را قیاس از خود مگیر؛ می گم اگر این چنین بود خداوند فرشته می فرستاد تا سبک زندگی را به من و تو نشان دهد...
و مهبط الوحی:
و جایگاه نزول وحی [الهی].
«مهبط» اسم مکان از مصدر «هبوط» است. برخی گفتهاند: هبوط به معنای قرار گرفتن است. هر چیزی که از مکانی عالی پایین میآید و در جایی قرار میگیرد از آن جهت که از محل اولی خودش جدا میشود میگویند: نزول کرد یا نازل شد و از آن جهت که در محل ثانوی استقرار پیدا میکند میگویند: «هبوط» کرد[1]. لیکن حق این است که: هبوط همان نزول است[2]. قرآن کریم نیز این واژه را در همین معنا استعمال کرده است: (فاهبط منها)[3]. فرق آن با نزول این است که در نزول جدا شدن از مبدأ، مورد نظر است و به استقرار آن در محل دیگر توجّهی نیست، در حالی که در هبوط، افزون بر جدا شدن از مبدأ به استقرار آن نیز توجه میشود[4].
بنابراین، «مهبط الوحى» به معنای محلی است که وحی بعد از نزول از مبدأ، در آن محل استقرار پیدا میکند (قرارگاه و جایگاه وحی).
امتیاز انبیا بر دیگران
قرآن کریم انبیا را از جهت بدن و لوازم بدنی بشرهایی میداند که از خصایص بشری برخوردارند و از این جهت فرقی با دیگران ندارند. مانند انسانهای دیگر زندگی عادی دارند، میخورند، میپوشند، راه میروند، میخوابند و...: (ما هذا إلاّ بشرٌ مثلکم یأکل ممّا تأکلون منه ویشرب ممّا تشربون)[5]. یکی از بهانههای همیشگی مخالفان انبیا (علیهمالسلام) همین بود که میگفتند: چرا این پیغمبر، مانند خود ماست؟ اگر از
جنس فرشته باشد ما به او ایمان میآوریم: (قالوا ما لهذا الرسول یأکل الطعام ویمشی فی الأسواق)[6].
روشن است که این کلمات صرفاً بهانهجویی بود وگرنه موجودی که از سنخ بشر نباشد و هیچگونه آشنایی با عواطف، غرایز، خواستهها و سایر امور انسانی نداشته باشد چگونه میتواند انسانها را امر و نهی کند و الگوی آنان قرار گیرد؟
ویژگی انبیا (علیهمالسلام) که آنها را از دیگران ممتاز میکند، از جهت روح و لوازم روحی است که وحی بر آنها نازل میشود، در حالی که دیگران بهرهای از آن ندارند. خدای سبحان به پیامبرش میگوید:
به این مردم بگو من بشری همانند شما هستم، لیکن [خصیصهای که مرا بر شما ممتاز میکند این است که] بر من وحی میشود که معبود شما همان خدای یگانه است؛ (قل إنّما أنا بشرٌ مثلکم یوحی إلیّ أنّما إلهکم إله واحد)[7].
بنابراین، امتیاز اصلی پیامبران از دیگران، دریافت وحی است.
[ادب فنای مقربان جلد1 - صفحه 140]
سیری در سیره ی نبوی ؛ شهید مطهری
[1] . ر.ک: التحقیق، «هبط».
[2] . هبط: نزل (المصباح المنیر، «هبط».).
[3] . سوره اعراف، آیه 13.
[4] . الفرق بین الهبوط والنزول: أن الهبوط نزول یعقبه إقامة، ومن ثمّ قیل: هبطنا مکان کذا أى نزلناه ومنه قوله تعالی: «اهبطوا مصراً» وقوله تعالی «قلنا اهبطوا منها جمیعاً» ومعناه انزلوا الأرض للإقامة فیها ولا یقال هبط الأرض إلا إذا استقرّ فیها. ویقال: «نزل» وإن لم یستقرّ(معجم الفروق اللغویة، ص 555، شماره 2241).
[5] . این [شخص]، جز بشری همانند شما نیست. میخورد از آنچه شما میخورید و مینوشد آنچه شما مینوشید (سوره مؤمنون، آیه 33)
[6] . گفتند: این چه پیامبری است که غذا میخورد و در بازارها راه میرود؟ (سوره فرقان، آیه 7).
[7] . سوره کهف، آیه 110.[ادب فنای مقربان جلد1 - صفحه 140]
[ شنبه 92/1/24 ] [ 7:40 عصر ] [ در مدار موعود ]